Wpadł mi w ręce, jakiś czas temu, krótki artykuł na temat [[rynku FMCG]]. Pomijając “nieczyste” praktyki reklamy porównawczej, pokazuje jaka arogancja panuje w świecie korporacji i “dużych firm”, którym się wydaje, że duży może więcej. Pogoń za zyskiem, pozbawiona nie tylko rozsądku ale także krzty etyki,  objawia się między innymi takimi próbami szantażu:

To jednak także efekt zapędzenia się przez branżę handlową w kozi róg. Bo wiadomo: klienci chcą kupować tanio. A sklepy chcą im to zapewnić. (za Wojna handlowa: Kaufland wyrzucił Danone ze sklepów).

W pewnym sensie cieszą mnie takie “zdarzenia”, bo jeden daje popalić drugiemu, do tego przy okazji ataku jednego giganta na drugiego wychodzą ich oszustwa  (przypomnę, że Danon wprowadzał reklamami w błąd i zakazano emisji niektórych z nich).

Swego czasu miałem do czynienia ze sklepami wielkopowierzchniowymi i ich metodami negocjacji: to tragedia etyczna. Nie mam zamiaru tu opisywać metod pracy kupców (negocjatorzy w tych sklepach), co gorsza uczą się tego na wewnętrznych, zamkniętych szkoleniach (szkolenia “skutecznych” negocjacji). Jednak jest światełko w tunelu: jeżeli coś jest na prawdę dobre i smak (jakość) ma dla kogoś znaczenie to do “duży” ze swoją siła perswazji jest bezsilny (dobre piwo kontra piwo z korporacji).

Powolutku na rynku IT zaczynam dostrzegać podobne zjawisko, choć “duży nadal może więcej”. Okazuje się, że wielkość firmy absolutnie nie przekłada się na jakość tego co dostarcza. Tu od razu dodam, że wniosek w rodzaju “małe firmy robią to lepiej” także nie działa. Po protu jakość nie zależy od wielkości firmy…