Wprowadzenie

Bardzo wiele problemów w toku wdrożeń IT rodzą wadliwie zaprojektowane struktury dokumentów. Dotyczy to w szczególności zarządzania dostępem do treści, a patrząc szerzej: do informacji. Ostatnie lata to między innymi problemy urzędów z udzielaniem dostępu do informacji publicznej, od dwóch lat dodatkowo problemy stwarza RODO. Źródłem problemów jest treść dokumentów, rozumiana jako pytanie: “Czy te informacje muszą być zawarte w tym dokumencie”. Najpierw opiszę mechanizm powstawania przyczyn problemów i sposób ich rozwiązania. W podsumowaniu wskażę jak i gdzie sobie z tym radzić.

Wprowadzenie

Napisałem o orientacji na dokumenty w toku analiz:

Często jestem i ja pyta­ny o to ??Jak wyja­śnić zło­żo­ne roz­wią­za­nie tech­nicz­ne inte­re­sa­riu­szom nie­tech­nicz­nym?? Jak wie­lu mi podob­nych odpo­wia­dam: roz­ma­wiaj doku­men­ta­mi. Sponsor pro­jek­tu, przy­szli użyt­kow­ni­cy, postrze­ga­ją swo­ją pra­cę poprzez doku­men­ty: ich treść i układ. (Wymagania na formularze czyli diagramy struktur złożonych i XML)

Dzisiaj pójdziemy dalej, omówimy to gdzie i jak zachować tę informację. Posłużę się prostym przykładem przychodni weterynaryjnej. Artykuł będzie opisem metody podejścia do analizy zorientowanej na procesy i dokumenty.

Tekst ma dwie części: pierwsza jest opisem drogi jaka prowadzi nas do zdefiniowania tego jakie dokumenty, jaką mają (mieć) zawartość i strukturę. Praktycznie jest to opis analizy i projektowania. Druga – krótka – to przykładowa architektura logiki realizacji aplikacji, pokazująca miejsce dokumentowej bazy danych w architekturze i projekcie, czyli także projektowanie.

Celem tego wpisu jest pokazanie czym może być analiza oraz jej produkt jakim jest Techniczny Projekt Oprogramowania.

Streszczenie: W artykule opisano zastosowanie obiektowych metod modelowania i notacji UML do opisu systemów agentowo-zorientowanych. Pokazano, że systemy agentowe różnią się od obiektowych założeniem, że system o agentowej architekturze zakłada autonomiczność obiektów, stanowiących komponenty z jakich system jest zbudowany. W typowych obiektowych architekturach obiekty nie są autonomiczne, sekwencje ich współpracy są z góry ustalone. System agentowo-zorientowany zakłada, że reakcja systemu jest tworzona dynamicznie jako efekt zachowania komponentów jakimi są autonomiczne agenty. Zdaniem autora systemy agentowe od obiektowych różni tylko to założenie. Warto jednak zwrócić uwaga na to, że tak zwane ‘systemy uczące się’ to raczej systemy agentowo-zorientowane.